104 emekli amiral gece yarısı bildirisini yayınlayınca aklıma askerlik yaparken yaşadığım bir anım geldi.

Bir gün revirde çalışırken santral aradı “sayın general” sizinle görüşmek istiyor” dedi, ben de ismi ne dedim santraldaki asker “komutanım isim nasıl sorabilirim?” dedi ve telefonu bağladı karşıdaki ses; “doktor bey, ben emekli general (…) yoldayız hanımın dişi çok ağrıyor, yardımcı olabilir misiniz?” Diye sordu, ben de “tabi ki komutanım” dedim. Komutan da; “bu durumda yaklaşık bir saat sonra orada oluruz teşekkür ederim” diyerek telefonu kapattı.

Tabi ki bir general geliyor olunca, santral görevlisi tabur komutanına bilgi vermiştir. Tabur komutanı dâhil bütün tabur teyakkuza geçti. Bir saat içinde yapılabilecek bütün hazırlıklar yapıldı, başta tabur komutanı herkes nizamiyede beklemeye başladı. Tabur komutanı bana  “aman aksilik çıkmasın, sonra da öğlen yemeğinde sayın komutanı ağırlayalım, ben davet ederim de, senin de davet etmen iyi olur, kendisi seni aramış ayıp olmasın” dedi.

Renault marka bir otomobil nizamiyeden içeri giriş yaptı. Revir tam nizamiyenin karşısında olduğu için pencereden olanları rahatlıkla izliyorum.

Bizimkiler sıraya dizilmiş durumdalar, komutan ile eşi arabadan indi, tabur komutanı tam bir asker edasıyla, bilinen usul ile kendini tanıtınca general elini uzattı ve bir şeyler söyledi, birden bire orada hava değişti, kısa sürede oradaki ekip dağıldı. Komutan ve hanımı revire doğru yöneldiler, baktım yalnız geliyorlar, çıktım ve onları revire girmeden karşıladım.

Revire girerken komutan; çok üzgün ve sinirli bir şekilde “doktor bey emeklinin yüzü soğuk olur, beş paralık değerimiz yok demek ki, adam yerine bile koyulmadık, bak emekli olduğumu öğrenince nasıl çil yavrusu gibi dağıldılar, ben şu an emekli olmasaydım böyle mi olurdu?” Dedi. (birkaç bir şey daha söyledi de yazmayayım)

Komutanın hanımın dişinin çekimi gerekiyordu, dişi çektim ve epeyce sohbet ettik. Sonra da kendilerini ben hariç kimse yemeğe davet etmediği için vedalaştık ve ayrıldılar.

Daha sonra tabur komutanından bu konu ile ilgili duyduğum tek cümle “neden komutanın emekli olduğunu bize söylemedin de bizi orada yarım saat ayakta beklettin?” oldu.

Bu 104 emeklinin bildirisini asla önemsemedim, çünkü sonuçta emeklilere kendi içlerinde bile değer verilmediğini, nasıl davranıldığını birebir yaşadım.

Ama bu “104 soğuk yüzlü adam” vatanı, milleti düşünse gece yarısı bildirisinin toplumda oluşturacağı infiali, toplum psikolojisi üzerinde meydana getireceği etkiyi düşünür de bu gereksiz, anlamsız ve ülkeye her yönüyle zarardan başka bir şey vermeyen bu işe kalkışmazlardı.