Allah eksikliklerini vermesin, bu sanat hiç ölmesin..
Çığ, tipi ustaları!
Bir zanaatı bütün incelikleriyle, gereği gibi öğrenmiş olan ve onu kendi başına uygulayabilen, yapabilen kimseye denir usta. Kuşkusuz çığ ve tipi gibi doğal afetlerden korunma da, kurtarma da profesyonellik ve de beceri gerektiren bir iştir. İşte Erzurum AFAD’ın Çığ Ekibi de bu ustalardan oluşmuş ve görünen o ki endişeye mahal yok. AFAD’ın Erzurum İl Müdürü Selahattin Kars’ı aradım dün yağan yoğun kardan dolayı. Ekipleriniz herhangi bir çığ ve tipi tehlikesi karşısında hazır mı diye. ‘’Hem de dünden hazır!’’ dedi Karslı.
Bünyelerindeki mevcut çığ ekibinin Türkiye’nin tek profesyonel ekip olduğunu söyleyen Müdür, bu konuda ehliyet sahibi, rasat becerileri de olan 15 kişilik bir ordu olduğunu belirtirken, bir çok çığ hadisesine de kendilerinin gittiğine işaret etti. Bu konuda gerekli bilgi ve beceriye sahip ekibinin dışında diğer personellerin de çığ konusunda bilgi sahibi olduklarını söyleyen Karslı, aynı şekilde tam donanımlı araç ve teçhizatrlarıyla tipide mahsur kalanlara da yardımcı olan bir ekiplerinin olduğunu söyledi. Müdüre göre bütün bu hizmetler sadece öyle Erzurum ve çevresi ile sınırlı değil. Nerede çığ ve tipi var, onlar orada! Ee, bize de artık böylesine becerikli ve de deneyimli ekip ile birlikte müdüre kolaylıklar ve aynı zamanda da başarılar dilemek kalır..
Onlar hikayesi olan adamlardı..
Erzurum’un sembol isimlerinden rahmetli Hulusi Seven’in oğlu Mehmet Seven paylaşmıştı bu rüya bar ekibinin fotoğrafını. Bar denince, Erzurum barı denince akla gelen isimlerdendi o paylaştığı fotoğraftaki barcılar.. Ihsan Taftalı, Nimet Gezmiş, Şeref Uludağ, Mahmut Baltacıoğlu, Hulusi Seven, Ihsan Ertugay, Erzurum barını tüm dünyaya tanıtan bir ekipti ve sonrasında yetişen barcılar hep onları örnek aldı. Onlar birer rol modeldiler. Sadece barları ile değil, kişilikleri ile de hep saygıyla anıldılar. Kuşkusuz bu rüya ekibi ben canlı olarak yaş gereği izleme mutluluğuna erişemedim. Ama daha sonra Nuri Güraksın, Cahit Altıparmak, Hamit Yavuzer ve Enver Gümüş, Hakkı Kasil ve adlarını yerimin darlığı sebebiyle zikredemeyeceğim çok sayıda o kuşaktan sonraki kuşağı bar tutarken seyretme imkanım oldu. O rüya ekip ve sonrası jenerasyon sadece halk oyunlarına hizmetleriyle değil, herbirinin farklı meziyet ve özellikleri ile de bu şehrin sembolleri olmayı haketmişlerdi. Her birinin illa ki güzel bir hikayesi vardı. Herbirinin bir hikayesi vardı ve onlar hep o güzel hikayeleri ile anılacak. Bugün yaşayanlara sağlık dilerken, vefat edenleri de rahmetle anıyorum. Dilerim şimdi de eski popüleritesi olmamasından ötürü o rüya ekibin bıraktığı yerden yeni ekipler olur da gelecek nesiller de yararlanır.. Bu benim son kararımdır.
Gece kızağının mucidi ilçe!
Zaman nasıl da değişti. Artık daha Nihat Kılıçoğulları’nın fotoğraflarına da yansımıyor kızakla kayan çocuk fotoğrafları. Demek ki artık kızak kaymak da tarihe karıştı ve o da anılarda kaldı. O’nu da yuttu modernite. Oysa daha gece kayağı diye bir şey yokken gece kızağı başlamıştı. Hem de bizim Hasankale’de. Sanırım o zamanlar paten gibi kızağı da olmayan çocuk yoktu. Sadece küçüklerin değil, yetişkinlerin de kızakları vardı, kayarlardı zaman zaman. Benim büyüdüğüm Yamaç Mahallesi, adı gibi yamaçtaydı. Oradan aşağı kaymak, dakikalarca kızakla kayma keyfinin adıydı. Hasankale’de Osman Uslu ağabeyim vardı. Komşumuzun oğluydu. Telekom’dam emekli. Onun bir kızağı vardı, onun kadar güzelini daha görmedim ben. Altı bir defa her kış öncesi demirle kaplanırdı. Çok süslü bir kızaktı. Herkes o kızağı parmakla gösterirdi. Osman ağabey sadece kaymazdı o kızakla. Aynı zamanda sebze, meyve de taşır, bir nevi ticaret de yapardı. Çok hayırlı bir kızaktı onunki.
Kadana derdik ona. Hem iri hem de renkli boncuklar ile süslenmiş, afilli tahtadan yapılmış bir kızaktı. Bir huyu vardı, asla kimseyle kızağını paylaşmazdı. Kimselere vermezdi. O da biz gibi gece kaymayı severdi. Çünkü geceleri el etek çekilirdi. Daha sakin bir ortamda onun keyfi bir başka olurdu. En kötüsü kaydıktan sonra bir de yokuş yukarı taşınırdı o kızaklar. Hele Osman ağabeyininki. Büyük olduğundan ne çekerdi, bir bir hatırlıyorum. Her neyse. Görünen o ki artık kızak da tarihe karışacak. Kaldı ki zaten o eski kızaklar da yok. Şimdi uyduruktan, plastik kızaklar ile çocuklar kaydırılıyor. Siz onu kandırılıyor diye algılayın. Bu arada, kızak dedim de aklıma geldi. Kızağın bir federasyonu da vardı galiba. Başkanı seçim zamanı Erzurum’da kızak pisti vaadinde bulunmuştu. Bırakın şimdi o pisti o başkanı gören var mı acaba? Sahi, adı neydi, bilen, duyan var mı acaba?
Gürkan Özpeker’in kardan adamı!
Önceki gün akşam saatlerinde başlayıp devam eden kar yağışı Erzurum’da hayatı olumsuz yönde etkilerken, her zaman olduğu gibi yine sıcak, hoş manzaralar da belirmeye başladı. Özellikle çocuklar, yağan karı fırsata dönüştürüp kardan adam yaparak gönüllerince eğlenirken, çoğu kişi de kar manzaralarından oluşan fotoğraflar çekti, il dışındaki tanıdıkları ile sosyal medya araçları vasıtasıyla paylaştı, zorlu kışı not tuttular. Bu arada dün facebook’da gördüğüm minik bir kardan adam da Erzurum’dan değil ama bir Erzurumlu tarafından Ayvalık’dan geldi. Kavak Mahalleli Erzurumlu Türk Halk Müziği emekli sanatçısı Gürkan Özpeker, evinin önünde yapıp çektiği kardan adamı paylaşırken, küçüklüğüne atıf yaptı, ‘’Ayvalık’ın kardan adamı da ancak bu kadar olur’’ dedi..
Romeo Şirin, Ferhat da Jüliet oldu!
Romeo ve Jüliet’in Tortum versiyonuna imza atan Büyükşehir Belediyesi Sanat Merkezi tiyatrocuları, şimdi de Ferhat ile Şirin’i oynadılar. Hafta sonu facebook üzerinden tiyatroseverlerin karşısına çıkan Cumhur Seval Şirin olurken, Emrah Çılgı da Ferhat rolünü üstlendi. Yakup Çağlayan’ın hikayeci olduğu oyun, yine tiyatroseverlerin ilgi odağı oldu. Oyunda daha önce Romeo olan Cumhur Seval Şirin olurken, ilk oyunda Jüliet’i canlandıran Emrah Çıldı da Ferhat’ı oynadı. İmkansızlık Tiyatrosu adı altında Sanat Merkezi stüdyosundan canlı sergilenen spontane bu oyun da tıpkı Romeo ve Jüliet gibi paylaşım rekoru kırdı.
TUTTUĞUM BABA SÖZLER : Cahil ile tartışırken söyleyeceğin her söz ateşe atılmış bir odundur aslında! ( Tolstoy)
DUVARIN DİLİ : Terk etmek kolaysa senin için, el sallamak zor değil benim için!
