Bilenler bilir ki; Erzurum’un genetiğinde ‘ticaret’ vardır, ‘iktisat’ vardır, ‘hareket’ vardır, ‘bereket’ vardır.
Dikkat ediniz!
Erzurum’da bulunan çarşı, bedesten, han, hamam, kısacası ticaret odaklı ne kadar yapı ve oluşum varsa, tarihi niteliktedir ve dolayısıyla bundan yıllar öncesine aittir.

Hal böyle iken; sadece bu tespit bile yazımıza giriş için kurduğumuz cümlenin esasen tek başına sağlamasıdır, ispatıdır.
Yani: Erzurum aslında bir ticaret merkezidir. Zaman içerisinde atılan yanlış adımlar, yerelden değil de, merkezden şekillendirilen ekonomi politikaları gibi sair sebepler yüzünden Erzurum, maalesef bu niteliğini kaybetmeye başlamış; adı bile artık ‘yokluk’ ve ‘yoksulluk’ gibi kavramlarla birlikte anılmaya başlanmıştır.
İlaveten…
Erzurum’da ticaret çok zor bir zanaat, esnaf olmak da öyle…
Bunun somut ve soyut sebeplerini sıralamaya kalksam, emin olun sayfalara bile sığdıramam.
Ama şimdilik somut birkaç sebebi ve ardından çözüm önerilerini sıralamak arzusundayım.
Ticaret iyidir, güzeldir, hoştur ama takdir edilmelidir ki; bir o kadar önemli olan faktör ticareti teşvik etmektir; destek olmaktır; tacirin ve esnafın elinden tutmaktır.
Kaldı ki, Erzurum’da işte tam da buna ihtiyaç vardır.
Devletin yatırımcılara destek olma amaçlı çeşitli teşvikleri oluyor ki, bu fevkalade yerinde bir uygulamadır. Ancak bu teşvikler ve desteklemeler yapılırken, mevcudu koruma, kollama ve gelişip büyümelerini sağlama beklentisini nedense görmezden geliniyor.
Hele içinde bulunduğumuz şu süreç ki!
Doğrudur, işler durgundur…
Esnafın nakit sıkıntısı da vardır, bunu da kabul ediyoruz.
Ama unutulmamalıdır ki; her ‘doğum’ için mutlaka sancı da vardır. O sancı ki; dünyaya gelene yepyeni bir hayatın, dünyaya getirene ise, cennetin müjdecisidir. Sözün özü:
Pes etmek yok!..
Durmak yok, yorulmak yok!..
Çalışmak var, dayanışmak var, birlik ve beraberlik içerisinde topyekûn gelişimi yakalamak var…
Tabi bu bizim içinde bulunmamızı gerektiren bir haldir, kabulümüzdür… Ve fakat taşın altına artık siyasi iradenin de elini koyması lazımdır…
Erzurum, bir sanayi şehri değil ki!
Erzurum’da bacaları tüten sıra sıra fabrikalar da yok üstelik…
Erzurum; işçi, memur, öğrenci ve esnaf şehri, o kadar…
Esnafın hali ortada…
Öğrenci deseniz, Erzurum dışından gelenlerin sayısı sürekli azalıyor…
Ne kaldı geriye?
İşçe ve memur…
Erzurum için yeter mi?
Yetmez!
O halde yapılması gereken bellidir:
O da Erzurum’da esnafa, tüccara ve ticaretle iştigal eden herkese “can suyu” olabilmekten geçmektedir…
Zira duyuyoruz, denk de geliyoruz…
Erzurum’da ekonominin mevzilerini tutan hatırı sayılı işletmeler birer-ikişer ya kapanıyor ya da küçülme yolunu seçiyor şu sıralar…
Durum vahim çünkü!
Durum hakikaten de içinden çıkılmaz bir yöne doğru ilerliyor…
Dolayısıyla iktidar “zararın neresinden dönülürse kârdır” deyip, bu sürece bir an önce müdahale etmelidir…
Aksi halde Erzurum’da ticaret için cenaze namazı kılacağımız gün hem de pek bir yakındır…