Bundan birkaç yıl önce kaleme aldığımız bir yazımız vardı; “Başımıza bunlar neden geldi?” diye bir de başlık atmıştık…
Zaman sonra yazdıklarımızı okuyunca; aslında 3 yıl öncesinden bugünleri de anlattığımızı anladık…
Niyazımız odur ki;
Bu yazı bundan sonraki yılları anlatmasın artık…
Şimdi o yazıyla sizleri baş başa bırakıyor ve keyifli bir hafta sonu diliyorum…
*
Allah rahmet eylesin…
Küçücük mahallemizde ”Saime Hoca” adında nur yüzlü bir teyze vardı… Evine ekmek pişirdiği ve içerisinde kırık-dökük bir tandır bulunan derme çatma bir de yapısı vardı evinin bahçesinde…
Yaz tatillerinde değişmez adresimiz olurdu o yapı… Hem sadece bizim değil, Kur’an-ı Kerim öğrenmek isteyen hemen her yaştan çocuk için de geçerliydi bu… Birbirine çapraz halde dizilmiş olan badalalar üzerinde Saime Hoca’nın ifadesiyle Kelam-ı Kadim öğrenmeye çalışır, İkindi ezanı okununca da, evlerimizin yolunu tutardık…
Ne günlerdi… İyi insanların hemen her köşe başında olduğu, insanlığın ölmediği, kibrin ve gururun şimdiki gibi başlar üstünde gezdirilmediği günlerdi…
İnsanlar insandı o zamanlar…
Hem de çok iyi insanlardı… Ve bize ne olduysa sonradan oldu işte…
Kelam-ı Kadim’den uzaklaşmaya başlamış başlayalı, iyi insan olmakla insanlıktan çıkmak yer değiştiriverdi…
Kibir girdi aramıza…
Nefis girdi…
Nifak girdi…
Menfaat girdi, çıkar girdi…
Mütebessim yüzlerin yerini asık suratlar, güzel bakan gözlerin yerini haset ve husumet aldı; bal dökülen o ağızlar ise, hem de ağzına kadar gıybet ve kötü sözle doluverdi…
Farkında mısınız?
Kendimizden başkasını düşünmüyoruz artık…
Merhameti, şefkati, sevgiyi, saygıyı, edebi ve hayayı tedavülden kaldıralı ise, hayli uzun bir zaman oldu…
Dikkat buyurun!
Hepimiz güya kitabın ortasından konuşuyoruz ama ne ilginçtir hiç birimizin kitabı birbirini bile tutmuyor…
Bu nasıl bir haldir Allah’ım?
Bu nasıl bir ahvaldir?
Ve fakat sebebi belli…
Başımıza ne geldiyse işte bu yüzden geldi: Kelamların en güzeline kulak vermediğimiz için, ilahi buyruklara sırt çevirdiğimiz için, kalbimizi dünyevi heva ve heveslerle hem de tıka-basa doldurduğumuz için geldi…
Ve işte bunun kanıtı:
İsra 37: Kibirli olma, alçakgönüllü davran!
Müddesir 1-5: Kendini fazla abartma!
Tekvir 25-27: Her şeyin üstesinden gelemeyeceğini asla unutma!
Bakara 156: Çaresizlik tuzağına düşme. Her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkarma!
Beled 5-6: Her şeye hakim olmak için uğraşıp hayatı yaşanmaz hale çevirme!
Hucurat 10: Büyüklük kompleksine kapılıp, insanları ezerek arkadaşlarını kendinden uzaklaştırma!
Muhammed 7: İyiliği karşılık beklemeden yap!
Rum 21: Tek başına mutlu olunamayacağını bil. Çevrenin mutluluğu için gayret göster!
Vakıa 83-87: Ölümden korkmak yerine, ölüm gerçeğiyle yüzleş!
Bakara 263: Yaptığın iyilikleri unut. Anlatarak onları kıymetsizleştirme!
Furkan 63: Sana yapılan kötülüğün karşılığını vermek yerine, öfkenin dinmesini bekle! İnşirah 1-3: Seni huzursuz edecek işlerden uzak dur. İhtirasını törpüle!
Maun 4-5: Eleştirinin keskin bir bıçak olduğunu unutma. Söyleyeceklerini iyi tart! Mücadele 7: Hiçbir sırrın sonsuza kadar gizli kalamayacağını unutma!
Rahman 7-9: Çıkarcı olma. Adil davran!
Tekasür 1-2: Kibrine yenilip hep daha fazlasını isteyerek hayatını zehir etme!
Tevbe 40: En zor zamanda bile kesinlikle ümitsizliğe kapılma!
Fatır 19-22: Senden iyi durumda olanlara bakıp üzüleceğine, senden zor durumda olanları görüp rahatla!
Fecr 27-28: En sevdiğin şeyleri, başkalarıyla paylaşmanın keyfine var!
Hakka 33-35: Hayatının vazgeçilmezleri olsun. Onları küçük çıkarlar için asla feda etme!
Haşr 10: Muhatabına güvenmek istiyorsan, önce sen güvenilir ol!
Kalem 1-2: Yazdıklarının ve yaptıklarının peşini bırakmayacağını unutma. Gücünü insanların yararına kullan! Münafıkun 4: Bencil olma, tebrik etmeyi bil!
Saff 2: Yalandan uzak dur!
Yusuf 32-33: Modern hayatın çarpıklaştırdığı kadın-erkek ilişkilerinin, hayatını esir almasına izin verme!
Ankebut 41: İyi bir dostun, paha biçilmez olduğunu aklından çıkarma!
Al-i İmran 92: İyilik yapma arzunu, şarta bağlama. Vermek almaktan daha büyük bir ihtiyaçtır, asla unutma!
En’am 50: Önyargılarla hayatı kendine zehir etme!
En’am 60: Bildiklerinle açıklayamadığın şeyler, hayatının kâbusu olmasın!
Felak 1-5: Korkuların tutsağı olarak yaşamaktan vazgeç!
Hacc 46: Kendini, hep daha iyiye ulaşmak zorunda olduğuna koşullama!
İbrahim 42: Merhametli olmaktan asla vazgeçme!
İsra 23: Anne ve babana ‘off‘ bile deme!
Nisa 149: Kendini sürekli övmekten uzak dur!
Yunus 12: Vazgeçilmez olmadığını kabul et!
Enfal 56: Sözünüzde durmamanın utanç verici olduğunu aklından çıkarma! Furkan 43: Heveslerini kendine ilah edinme!
Necm 3: İnanma duygunu diri tut!
Nisa 58: Karar verirken, vicdanının sesini duymazlıktan gelme!
İtiraz etmek mi? Ne mümkün!
Yenigün
