Erzurum garip bir memleket…
Hele kahveleri çok daha bir enteresan…
Hafta sonunda birkaç dostla birlikte şöyle bir dertleşmek amacıyla tuttuk çayevinin yolunu…
Hem ağız tadıyla muhabbet eder; hem de kahvelerde seçim öncesi ne var ne yok diye, gözlemleriz diye düşündük…
Vay, vay, vay!..
Eskiden kahvehaneler muhabbet mekânlarıydı ve fakat muhabbet bu mekânları terk-ü diyar edeli hayli zaman olmuş anlaşılan…
Çünkü herkesin elinde bir telefon ve herkes sosyal medyada kulaçtır ki atıyor… Arkadaş oldukları her hallerinden belli; geliyor bir grup oturuyor masaya, daha çay bardağını tutmadan akıllı telefonlara sarılıyor parmaklar…
Hal sormak yok…
Hatır sormak yok…
Sohbet yok…
Herkes kafasını sokmuş adeta telefonun ekranına, yanındakinin yüzüne baktığı bile yok…
*
Yaşları 50’nin üzerinde olanların telefonla bir işleri olmasa da, siyasetle ve dış politikayla yakından ilgilendikleri her hallerinden belli…
Öyle mi esip gürlüyorlar!..
Öyle mi tartışıyorlar!..
Sanırsınız adamlar dış politika, Ortadoğu, ekonomi ve siyaset uzmanı… Ellerine bir güne bir gün gazete alıp okudukları bile yok; ama öyle hüküm cümleleri kuruyorlar ki; dersiniz mübareklerin her biri allame-i cihan…
Hükümete sallayan mı dersiniz…
Hükümeti savunan mı dersiniz…
Muhalefeti topa tutan mı dersiniz…
Ne ararsanız var yani…
*
İlgimizi bir de ne çekti, biliyor musunuz?
Çok gariptir: İFTİRA!
Evet, evet…
İnsanlar önünü ardını hiç düşünmeden basıyor birbirine iftirayı…
Falanca hırsız…
Filanca yolsuz…
Şu başkan var ya, bildiğiniz ihaleci…
Falancası meyhaneci…
Ve daha neler neler…
Hele bir de seçim öncesi ya; verip veriştirdiklerinin haddi var, hesabı yok… Hakaretin, küfrün ve bühtanın bini bir para!..
İnanır mısınız?
Neredeyse ağzına kadar dolu olan bu kahvede, aklıselim laf eden bir Allah kuluna rastlayamadık doğrusu…
Dedik burada birkaçına lisanımünasip bir dille anlatalım bazı şeyleri ama baktık ki bunlarda bizi anlayacak hal bile yok…
Dolayısıyla…
Usulca kalktık ve çıktık oradan…
Hatırlıyoruz da…
Talebelik yıllarımızda birer ‘İrfan Mektebi’ idi kahvehaneler ve orada tadına varılan kesinlikle çay değil, muhabbetti, meşveretti, terbiyeydi, ahlaktı…
Dün…
Ve bugün…
Hülasa:
Yazık ki, ne yazık!..
Yenigün
