Hani ne güzel olurdu,

Dağlarına bahar gelmişken memleketimin,

Çiçekten, böcekten, havadan, sudan yazabilseydim.

Ne güzel olurdu yalan söyleyebilseydim,

Mutlu, mesut, karnı tok, sırtı pek insanları anlatsaydım,

Dostlar darılmaz, sitem etmezdi, belki ben de mutlu olurdum.

Yazardım güllerin kırmızısını, menekşenin morunu,

Yazardım karanfilin, lavantanın kokusunu,

Yazardım doğan güneşi, eriyen karı, coşkun akan suları,

Meleyen kuzuları, ötüşen kuşları,

İşi ve aşı olan, mutlu, mesut, güler yüzlü insanları,

Elinde domates, peynir, ekmek koşturan, yanakları al al çocukları,

Torunlarına harçlık verebilen mutlu, mesut dedeleri,

Evlatlarının geleceğinden emin, keyifle gülümseyen anaları, babaları,

Huzur, güven, sevgi dolu sokakları,

Yazabilseydim ne güzel olurdu.

***

Hani ne güzel olurdu,

Açlıktan, yoksulluktan, işsizlikten yazmasaydım,

Acıtmasaydım kimsenin canını,

Acıtmasaydı kimse canımı,

Üzmeseydim, üzülmeseydim,

Ne güzel olurdu hep mutluluğu yazabilseydim.

Çevirebilseydim başımı öte tarafa,

Görmeseydim gerçekleri,

Bana ne diyebilseydim,

Dökmeseydim gözyaşlarımı,

İnkâr etseydim kendime bile,

Aldansaydım bile isteye ve aldanmanın rahatlığını yaşasaydım,

Vatana, millete olan sevdam değil de menfaatlerim ağır bassaydı,

Gözlerim görmese, kulaklarım duymasa, yüreğim hissetmeseydi,

Umursamasaydım aç yatanları,

Umursamasaydım her köşe başında dilenenleri,

Umursamasaydım evine ekmek götüremeyenleri,

Umursamasaydım çöpten sebze, meyve toplayanları,

Mutlu, mesut, sallabaşını, al maaşını yaşasa gitseydim.

***

Ah! Ne güzel olurdu, susabilseydim,

Kesseydim sesimi, savsaydım sıramı.